zaterdag 25 januari 2014

Mijn eerste zelfgenaaide babyhemdje

Ik heb al enkele naaisessies gehad bij de naaibar (Stef Smout) en Stoffe&Koffe in Schoten waar 2 toffe madammen steeds paraat staan om te helpen. Zo maakte ik al enkele geboortezakjes, slabbetjes, pamperzakjes en vorige week een slaapzakje. 
Ik dacht, kom het is tijd voor het beter werk en ga eens kijken wat ik met een stukje katoen kan maken. Ik had nog een leuk stofje van petit pan en maakte volgens een patroon van de droomfabriek  een jongenshemdje maat 68. 

Na wat serieus geknoei met de mouwkes en het kraagske (wat een gepruts als je dat voor de eerste keer doet) vind ik dat het resultaat er best mag zijn! 
Ik koos voor kamsnaps op het hemdje en eerlijk gezegd: ik ben fan! Zo makkelijk te bevestigen, cute én handig! 

What do you think? 

Stofje: petit pan
kamsnaps: Stoffe en Koffe 


Stofje: petit pan
fluo oranje rits: Veritas
fluo oranje biais: Stoffe en Koffe 

zaterdag 18 januari 2014

Impressie van een juf

WARNING: als je begint te lezen, ga dan tot het einde door voor een juist beeld :-)


Ik ben nu 8 jaar een juf. Ik herinner mij nog heel goed de lerarenopleiding. Persoonlijk vond ik het een gemakkelijke opleiding. Maar als je creatief ingesteld bent dan zijn al die projectjes geen hindernis maar een uitdaging. Toch heb ik het niet gemakkelijk gehad in die 3 jaren. Mijn oogappel, mijn nonkel Freddy stierf net voor de eindexamens van het eerste jaar. 3 maanden daarvoor was mijn schoonmama gestorven.
In het tweede jaar proefden we van het juffenbestaan door stages te doen. Nu daarop terugkijkend niet echt realistisch want je moet je vasthouden aan een lessenrooster en lesjes die je krijgt, geen administratieve taken doen, geen vergaderingen volgen en je had voor elke stage een voorbereidingsperiode van minstens een week. In die week kon je dus fantastische dingen in elkaar steken om je lessen zo interessant mogelijk te maken. Ouders zagen we niet, hoe het er 'achter de schermen' aan toe ging wist je niet. Je zag enkel de leuke dingen (als je stage goed verliep natuurlijk)



Afstuderen, YES! Eindelijk een echte juf worden....
Na 1000 brieven rond te sturen , je aan te melden bij alle mogelijke netten, te hopen op de school die belt in je buurt wordt het 1 september en heb je juist geen telefoon gekregen... Geen werk...
Maar dan een week later komt het verlossende telefoontje: of je een interim kan komen doen.Niet echt de school in je buurt en bij de deur maar hé, er belde wel een school hé!! Ik had het geluk om meteen een heel jaar te mogen blijven. Ik weet nog dat gevoel om een klas voor mezelf te hebben. Fantastisch. Meteen die eerste keer wist ik dat ik voor deze job gemaakt was... Ik had een superklasje in een vooral allochtone wijk. De ouders en kinderen waren heel lief en begripvol. Ik zat vollop op mijn roze wolk, vers van de pers, een groentje, energie voor 1000!
Maar dan komt het... Het einde van het schooljaar is in zicht en je moet weg.... Geen plek meer voor jou, bedankt voor de bewezen diensten. Oké denk je, dat is normaal als je net begint....
Ik kreeg een job in een andere school. Laat ons zeggen, meerdere jobs:  halftijds klas, 3/4 zorguren en van dat 1/4 moest ik nog Anderstalige Nieuwkomers doen (kinderen die geen woord Nederlands spreken) en nog 2 uren naar een andere school gaan in een andere gemeente.... Daar bovenop kwam ik in een wijk terecht met kansarmen die niet zo begripvol waren en vriendelijk en waar je de ouders niet zag , enkel om je een lesje te leren...Dat verhaal ga ik hier niet uit de doeken doen maar laat ons zeggen dat ik erg geschrokken was....
In dat jaar zag ik zwarte sneeuw... Mijn droom lag aan diggelen. Was dit nu waarvoor ik 3 jaar gestudeerd had?  Ik kon niet in die school blijven, nee beter gezegd, ik WOU niet in die school blijven. Het enige lichtpuntje van mijn week waren die 2 uurtjes op vrijdagmiddag dat ik naar die andere school kon gaan. Ik had daar een enorm goed contact met de mensen die daar werkten (nu nog) en ik heb gehuild als een klein kind toen ik (na een heel jaar vragen) daar kon beginnen werken in het vijfde leerjaar. 2 jaar heb ik een eigen klasje gehad en ik zat gebeiteld... Ik was ondertussen TADD dus werk zou ik in de scholengemeenschap wel hebben. Bovendien stond ik in uren van mensen dus iemand vastbenoemd zou nooit mijn klas kunnen nemen.... Dat zijn normaal gezien de regels....normaal gezien dan toch!  Tot die dag dat er een onverwachts iets gebeurde waardoor men plots op papier kon regelen dat ik de klas toch moest afgeven...
Mijn klas van toen, inclusief de ouders, stapten naar de pers (zonder mijn medeweten) en er kwam een artikel in de krant. Een heel mooi artikel. (voor mij dan toch, later zou ik er wel op een andere manier voor boeten...) Dat was één van de mooiste dingen die je als juf kan meemaken. Je gewaardeerd voelen door de mensen waar je het voor doet. Want ik doe het niet voor de mensen van bovenaf die alles regelen en waarvoor je een nummer in de rij bent, nee ik doe het in eerste instantie voor de kinderen... Na weer een slag in mijn gezicht, afscheid van kinderen die graag bij jou hadden willen zitten, ouders, collega's, kwam ik in een nieuwe school terecht... Weer klom ik uit de put en had ik een fantastisch jaar door lieve kids, toffe ouders en geweldige collega's. Ik moet zeggen, ik heb altijd wel (behalve dat ene jaar) leuke klasjes gehad.... Tot er iemand roet in het eten gooide om persoonlijke redenen... Ik moest weer door omstandigheden mijn klas afgeven. De klas die ik geschilderd had , de klas waarvoor ik urenlang thuis materiaal aanmaakte, projecten in elkaar stak en noem maar op....Kinderen die huilden omdat ik weg moest, ik die huilde , collega's die verbaasd waren...  Het was genoeg.... ik wou opgeven, stoppen met lesgeven...




Ik veranderde van scholennet. Voor de laatste keer ging ik een poging ondernemen.
Ik was terug van bij 0... Geen anciënniteit meer (want als je van net veranderd of van scholengemeenschap zijn al je opgebouwde jaren weg....) en ik was terug interim.... dezelfde rechten als iemand die net afgestudeerd is....

Ik ben nu 3 jaar in dezelfde school en wordt ondertussen TADD. Oef. Ik zit in een scholengemeenschap waar ik wil inzitten. Ik word geapprecieerd. Leuke collega's , leuke kids, leuke ouders....
Langs de ene kant heb ik veel ervaringen opgedaan. Verschillende scholen, verschillende wijken, methodes, mensen, aanpakken... Het maakt je lang de ene kant wel completer als juf.... Je weet hoe het beter kan, slechter zou kunnen enz...

Mensen zeggen vaak tegen mij:  oh jij bent juf, haha, veel verlof en jullie worden doorbetaald hé. En om half 4 gedaan. Amai luxe....Sta mij even toe om de andere kant van het verhaal te vertellen, dan beloof ik om te eindigen met waarom ik deze job WEL nog graag doe na alle kantekeningen die nu doen vermoeden dat ik enkel maar de mindere dingen aan het vertellen ben....

Er is geen enkele vakantie dat ik niet aan het werken ben voor school: zelf lessen maken want de inspecteurs vinden een handleiding niet volledig. Rekening houdend met de doelen van alle leerjaren zitten we te zoeken naar goede lessen met uitdagend materiaal, liefst nog waar alle vakken in verweven zitten: WO, taal, rekenen, computer, leren leren, en sociale vaardigheden en ook nog een verwijzing naar de tijdsbalk en noem maar op. Nu heb ik geluk dat ik dit wel graag doe (ooit zou ik wel in een uitgeverij willen werken).
De minister (die nog nooit voor een klas heeft gestaan vermoed ik) heeft ontelbare nieuwe plannetjes waardoor we elk jaar opnieuw moeten beginnen . Nu wil hij weer informatica invoeren, dan weer dit... Maar waar zijn die centjes om dit allemaal te realiseren? Voor informatica heb je technologie nodig. Hedendaagse technologie. Wij hebben nu eindelijk in de school mede dankzij de ouderraad digiborden in elke klas en computers... Maar ipads en laptops....nee sorry, geen geld.... Een nieuwe leuke methode, nee maakt het zelf want er is geen geld.... Nieuwe kasten, geen geld...
De zomervakantie , moet ik toegeven, is een luxe! Maar doorbetaald??? Wist je dat men maandelijks van ons loon een deel afhouden om dit dan in de maanden juli en augustus te kunnen geven. Ik zou dit eerder een spaarplannetje noemen. Maar op dat geld hadden we recht dus een extraatje is het niet. Toch?

Wist je dat er in een school werkgroepen zijn voor ALLES wat er op school gebeurt? Sint, verkeer, opendeurdagen, kernteam, socio, anti-pest beleid, carnaval, eindfeest, pastorale werking, leefbare school, feestcommité, en nog een stuk of 10 andere?  Wel, ik zit in 4 groepjes. En wist je dat die groepjes om de maand of om de 2 maanden vergaderen en dat er ook nog eens elke maand een personeelsvergadering is en om de 4 maanden een ouderavond , en een werkavond en een extra vergadering en weekuitstappen en....
Reken jij de uren extra uit? En wist je dat we nooit klaar zijn als we thuiskomen? Als 25 kinderen in hun werkboeken werken, toetsen doen of huiswerk maken, wil je het aantal bladzijden uitrekenen die we nog verbeteren?
En ja ik heb ervoor gekozen om juf te zijn, en ik neem dit er bij, maar wie durft er nu nog zeggen dat wij maar 24 uren presteren ? Wees welkom want tegen 2020 zijn er véééél tekorten....
Ooit al gedacht in huis met 2 of 3 kinderen, of tijdens een speelmiddagje met andere kids: wow dit is druk. Probeer 25 kinderen eens :-)) Elke dag....
Een dagje ziek? Ik blijf persoonlijk enkel thuis als ik niet meer op mijn benen kan staan. Want je laat dan je collega's in de steek en 25 kinderen daarbij.... Niet te denken aan je planning die niet meer klopt en de stapel verbeterwerk die blijft liggen...
Om nog te zwijgen over sommige ouders (ik heb al die jaren grotendeels geluk gehad) die ons behandelen als een instrument om hun kind wel op te voeden maar als we het dan doen commentaar hebben...Gezag dat ondermijnd wordt... als je boos bent geworden komen vragen waarom dit moet, als ze straf hebben zeggen tegen hun kind dat ze het niet moeten maken enz... Of als je voor de 100ste keer 's morgens vraagt om de kinderen plaats te geven om naar boven tegaan omdat het tijd is (en die betreffende ouders te laat zijn) en je krijgt een vieze blik, een duw of een snauw of de deur in je gezicht....
Moet ik doorgaan?

Maar nu komt het.... je zal wel denken, waarom doe jij deze job dan nog?
Ik zal het je eens vlug vertellen....



Als je na de kerstvakantie weer op school komt, een beetje teleurgesteld omdat de vakantie gedaan is en als je je klas op een hoopje ziet staan en denkt: nee hé, waarom volgen ze de rijen nu niet....dan zakt de moed je in de schoenen....maar.... als je je klas hoort roepen: 3, 2, 1  GOOOOOO en alle 25 kinderen komen op je afgelopen, je naam roepend en juichend en ze geven je een groepsknuffel en zeggen dat ze blij zijn dat ze weer terug naar school mogen komen....dan is die vakantie al lang vergeten...
Als je eens een dagje ziek bent geweest en je komt de volgende dag terug naar school en je wordt 's morgens ontvangen alsof je een wereldster bent, dan voel je de warmte zo in je hart lopen.
Als je vraagt aan je leerlingen om flink te zitten als je terugkomt (van toilet, ik ban zwanger nvdr) en ze zitten als verrassing muisstil te wachten op je...
Als je ontelbare briefjes krijgt met daarop 'de liefste en leukste en beste juf ter wereld, we love you....
Als je die gezichtjes ziet opfleuren omdat ze iets moeilijks onder de knie hebben....
Als ze vragen om half 4: wat gaan we nu doen? Huh? Is het al tijd om naar huis te gaan? NEEE!
Als ze thuis tegen hun ouders niet kunnen zwijgen over hun juf....
Als ze enthousiast zijn over een project en als ze je knuffels komen geven...
Als ze je bedankten om hun dingen te leren en als ze gewoon je dag goed maken....
Als ze je in vertrouwen nemen als ze met iets zitten, ........




Want daarvoor doe ik het.... Voor de kinderen die later als ze groot zijn terugdenken aan hun juffen en meesters en beseffen dat die mensen een grote rol hebben gespeeld in hun leven...
Soms zelfs een duwtje in de goede richting hebben gegeven of hun geïnspireerd hebben om iets te doen...

Ik doe mijn job met hart en ziel.... Ik geef al mijn energie , ik probeer al mijn lessen boeiend te maken en ik dwing respect af door respect te geven. Ik bedank mijn klas ELKE dag , als ze flink zijn geweest...Ik zeg hen dat ze mij een goed gevoel geven, ik laat hen voelen wat ze met mensen kunnen doen door vriendelijk te zijn.... Ik geef complimenten wanneer ik kan en heel af en toe....word ik ook eens een beetje boos....Maar dan zie je gewoon aan die kinderen dat ze er begrip voor hebben en dat komen ze dan ook zeggen...
Als je pijn hebt zijn ze bezorgd, ze houden onvoorwaardelijk van je...
...en ik hou van hen! 










zaterdag 11 januari 2014

DIY: Washi tape (tutorial)


Als het op knutselen en creatief bezig zijn aankomt dan word ik weer een kind/puber/tiener... In de Hema kan ik niet gewoon voorbij het leuke stationary gaan...ook al ben ik er al 100 keer voorbij gewandeld, ik blijf staren naar al dat leuks.
Ook in de action word ik zoals een ekster naar blinkende dingen, aangetrokken naar al die knutselspullen voor weinig geld. (Niet als je het winkelkarretje propvol stopt...) 

Ik heb er aan kunnen weerstaan, aan die nieuwe rage, washi tape, masking tape, en alle andere namen dat ze er aan geven... 
Maar ik heb er toch aan moeten toegeven. Het is té leuk.
Mijn plan: een saai bruin kartonnen fotoboek van Hema pimpen met labels, tape en leuke dingen! Maar dat is nog niet voor nu. Dat projectje is voor binnen enkele maanden :-)

Ik heb me alvast een kaft aangeschaft waar ik leuke ideetjes, patronen en uitleg over naaien ga insteken en heb dat al wat gepimped (om zo al eens te proberen...) 

Het viel me wel op dat washi tape nogal duur is. Ook al kan je soms koopjes doen bij action, Hema (wel duurder) en... zo las ik Wibra (?) Maar ik vrees dat dit niet in de vaste collectie zit. 
Ook op online webshops kan je een heleboel superleuke tape bestellen maar dat is vaak al tegen de €4 voor een rolletje.



Maar waarom zou je het niet zélf maken? Dan ben je én creatief bezig, én heb je goedkope washi tape. 2 vliegen in 1 klap. 
Want creatievelingen (en perfectionistas) doen alles toch liever zelf!? Bovendien is het supergemakkelijk. 
Ik testte het even uit voor u ...


Benodigdheden

- een serviette met leuke print of kleurtje naar keuze. 

- dubbelzijdige (foto)tape (Hema, Action) 









Zo maak je het


 STAP 1:

Neem de serviette en vouw ze open. Een serviette heeft altijd 2 laagjes die op elkaar lijken te kleven. Haal ze uit elkaar en houd de kant met de print bij. Het andere heb je niet nodig als die wit is. 
Leg het dan met de goede kant naar beneden. Zorg ervoor dat het netjes glad uitgestrekt ligt, anders ga je rimpels in je tape krijgen.








 STAP 2:

Neem je dubbelzijdige tape en kleef 1 zijde van de tape op de serviette. 
Je kan een beetje rekening houden met de print die op je serviette staat.
TIP: Best niet kleven op de vouwen, dat veroorzaakt wat rimpeltjes. Niet dat het zo erg stoort hoor... 

 STAP 3:

Knip nu je strook uit.
Dit gaat heel vlotjes.
Wel zorgvuldig zijn! 
Nu is je washi tape klaar en kan je hem meteen gebruiken of opbergen. 





 Leuke opbergtip  


Om de washi tape bij elkaar te houden en op te bergen knipte ik er een wasspeld op. Je kan dit uiteraard met andere dingen ook doen. Dit was voor mij de snelste oplossing. 
Als je een hobbykamer hebt (mijn droom!!!) kan je langs een kant van de wasspeld dubbelzijdige tape of een magneetstrip aanbrengen om zo de wasspeld tegen een wand te bevestigen. Lekker handig en leuk!
Ook leuk is een houten wasspeld eerst bekleven langs een kant met washi tape, zo heb je meteen een voorbeeld hangen! 






Zo, hopelijk hebben jullie hier iets aan gehad! 
Ik ga alvast meerdere tapes maken / kopen en spullen pimpen!

XOXO
Nathalie 



















woensdag 8 januari 2014

Give away

Nog steeds geldt mijn eerste give away! Bij 100 volgers geef ik een A3-canvasschilderij weg naar keuze (om te hebben of cadeau te doen). Ze staan al klaar om beschilderd te worden. 
Wat moet je doen?

1) Mij volgen via Bloglovin. Je maakt dubbel kans als je ook mijn pagina op facebook volgt.
2) Een berichtje nalaten met wat jij graag op je schilderij zou hebben, moest je de winnaar zijn.
3) Deze give away delen op je blog of via facebook...

Benieuwd naar wat ik al allemaal geschilderd en getekend heb? Je kan mijn werkjes bekijken op de pagina's muurschilderingen, schilderijtjes, opbergdozen en tekeningen. 






Stofjes en nog stofjes

Vorig weekend ben ik naar de stoffenverkoop in Kapellen geweest.
Met het oog op mijn naaicursus heb ik daar al wat leuke stofjes gekocht. En ja hoor, het is wel goedkoper. Stofjes met leuke printjes die je ook ergens anders kan vinden heb ik hier max. 10 euro / meter betaald en de voering was maar 2 euro/meter. Zeker eens de moeite om te gaan kijken...

Ik ga alvast het babyjasje van het boek Zo geknipt!  van Sanne en Riet proberen te maken. 
De patroontjes zijn al klaargemaakt en ook het kruippakje dat in Het grote Singer naaiboek staat op mijn lijstje. Die patronen heb ik ook klaargemaakt. Dat was wel wat meer werk... 
Be continued... 

Ondertussen heb ik niet stilgezeten.... Een kussensloop heb ik gemaakt en ik ben er heel blij mee.... Met flap, maar de knopen moeten er nog aangezet worden en dan pas kan ik mijn creatie laten tonen...
Maar hoe je knoopsgaten naait weet ik nog niet dus dat ga ik nog even uitzoeken... (of gewoon vragen aan iemand...) 
Ook een uilenknuffel maar daar staat de naam van mijn kleine toekomstige man op geflocked dus die kan ik zeker niet op mijn blog zetten.
Wat ik wel op mijn blog kan zetten zijn mijn volgende creaties / kadootjes die zeker in goede smaak vielen bij de gegadigden. Super... blijven we doen dus....














donderdag 2 januari 2014

Flocking good!

Tegenwoordig snijd ik ze zelf uit, maar ik had ze nog liggen... Enkele sjabloontjes van The Flockshop.
Superleuk en gemakkelijk. Zo worden doodgewone rompertjes en t-shirts in een handomdraai cool!
Ik haalde bij Hema en de Zeeman enkele goedkope exemplaren en flockte de afbeeldingen erop.
Zo kan mijn kleine man binnenkort de leukste rompertjes aandoen! 












woensdag 1 januari 2014

Dit was 2013....

Voor mij was het jaar 2013 een jaar van vele veranderingen, ontwikkelingen. Zowel op persoonlijk als op andere vlakken. Het meeste van die dingen waren positief. Uiteraard zitten er wel eens mindere dingen tussen zoals het overlijden van nonkel Charles. We denken nog veel aan je! 
Maar ik ga het nu houden bij enkele dingen die wél leuk waren: 

# Uiteraard het leuke nieuws dat we een kindje gaan krijgen. Het vervolg daarvan zal in 2014 zijn :-) 
We hadden het geluk dat we hier niet lang op hebben moeten wachten. Ik hoop ook heel erg dat enkele goede vriendinnen van mij die minder geluk hebben, ook snel dat geweldige gevoel gaan mogen meemaken. 


# Een leuke klas met toffe kids waarvan ik binnen ongeveer 8 weekjes afscheid van ga moeten nemen. Met een dubbel gevoel want het is uiteraard voor iets leuks! 


# Mijn reis naar Gran Canaria met mijn grote man... Daar hebben we een leuke tijd samen gehad en geloof het of niet, daar hebben we nog gezegd dat dit waarschijnlijk onze allerlaatste reis met z'n tweetjes zal zijn. Enkele dagen nadien werd dit bevestigd! 




# Mijn nieuwe verslaving! Naaien...  Ik kreeg de kriebels te pakken na het nieuws dat ik zwanger was. Omdat ik toch zo hou van leuke kussentjes, accesoires enz... Toen ik dan nog geboortezakjes wou is het idee geboren om het zelf te doen. Na mijn eerste naailes was het dan ook duidelijk dat de stoffenindustrie er een goede klant bij heeft... Man man man wat is dit leuk! 




# Mijn blog. Dankzij het boek van Lobke Gielkens (Het leuke mamaboek) kwam ik op het idee om er ook eentje te starten. Een van mijn dromen is later een eigen boek te schrijven, of iets anders creatief... Dus waarom niet beginnen met een blog waar ik mijn creativiteit kan opzetten? Het gaat enkel minder makkelijk dan ik dacht om volgers te krijgen. Ook al hoor ik van mensen dat ze m'n blog wel volgen, ze maken zich geen volger. 



# Daarom komen we meteen bij dit punt: mijn eerste give away! Vele mensen vinden mijn schilderijtjes wel leuk daarom dacht ik: als ik nu eens een schilderij met een tekening naar keuze weggeef? een A3 formaat, niet zo'n kleintje.... Bij 100 volgers! De schilderijtjes liggen al onbeschilderd klaar... nu nog m'n volgers ;) 


   


# In april werd ik fiere meter van Robin! Een superschattig en braaf kindje. Ik heb nog nooit zo'n rustig baby'tje gezien denk ik... En als hij mij ziet betovert hij mij met z'n leuke spontane glimlach... 




# De vele muurschilderingen en opbergdozen die ik heb mogen maken.... Een overzichtje vind je hier en hier en ook hier en tenslotte hier .








 In 2014 heb ik dan ook nog enkele dingen die ik graag zou verwezenlijken:
Een lijstje (want dat is in, heb ik gelezen ...)

# een goede mama worden 
# geboortezakjes maken
# mijn knuffeluil afwerken
# nog meer babykadokes maken
# naaicursus tot een goed einde brengen 
# nog vele muurschilderingen en opbergdozen maken 
# een professionele ontwikkeling meemaken/een samenwerking aangaan
# vele mooie momenten beleven met vrienden , familie en mijn kleine en grote man! 
# ....